ay akparma kuçları

hayatımda duyduğum en garip şeydi,

savaşa karşı ses çıkar diye bağırıyordu cevval bir gönüllü organizasyoncu,

SAVAŞA KARŞI SES ÇIKAR
 ve binlerce insan ses çıkarıyordu

vuuuuhhheheeeeeeaaaaaaaaaaaaaaaaaiiiiiiiiuuuuuiiüüüüiiiiiiiiiooooooııııııııııııııııııııııııııı

savaşa karşı ses çıkar dedi yine,
topluluk yine heeeeeeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuuuuuuuuuooooooooaaaaaaaaaaaaaa

bir daha dedi savaşa karşı ses çıakr diye, ben de katıldım, huuuuuuuuiiiiiiiiiiiiiiiiiiooooooooooooooooeeeeeeeeooooooooooaaaaaaa

sonra yanımdaki de katıldı,

binlerce kişi içinde ne diye bağırmak geliyorsa öyle bağırıyordu,
ne demek geliyorsa onu diyordu
o hengame de sevdiğini haykırsa duyulmazdı, arada kaynardı..

işte özgürlüğün tanımı buydu.(uu çok iddialı oldu)

2003 yılı barısarock'ındaydım, gitmeye karar veriş, neyle karşılaşacağını bilmemek, heyecan, ilk kez böyle bir festival görmenin şaşkınlığını daha önce konu etmiştim, rakip festivalden ruh farkıyla öndeydik, sahnesiyle övünenlere, karta yükleme yapanlara ve bir yıl bunu anlatacak olanlara savaşa karşı ses çıkararak verilen cevabı, orda binilen lunaparktan çok daha uzun zamanlar aklımda tutacak ve yıllarca etkisinde kalacaktım.

savaşa karşı bağırmanın kimin aklına geldiğini, tirübün solculuğundan farklı olarak, slogan atmamayı, marş söylememeyi, sadece bağırmayı nerden nasıl düşündüklerini, bu kadar basit bir özgürlüğün nasıl hayatımın geri kalan yıllarında hiç aklımdan çıkmayacağını, bazen bağcılarda karşıdan karşıya geçerken, bazen motor üstünde halk otobüsünü sollarken çıkarılan sesleri hep buraya bağlayacağımı, (bu cümleyi toparlayamicam galiba)

belli kuralları yok,
ritmik olmak zorunda değilsin
karşısın
sadece karşı olman bile yeter aslında
bazen insan birey olduğunu hatırlamak için parmak uçlarını hissetmeye çalışırmış,
senin bir sesin var, oyun var, fikrin var,
sadece ses çıkararak karşı dur,
istediğin sesli harfi yüksek sesle söylemekte özgürsün,
kimseyle birlikte başlamak zorunda değilsin,
sesin çıksın yeter.

sesin kısılana kadar bağır,
istediğin gibi bağır,

dünyanın en büyük keyfiydi savaşa karşı ses çıkarmak,

bir kez daha sesim kısılana kadar bağırasım var herşeye karşı, belki kadrolaşamıyoruz, rant sağlayamıyoruz, torpillerimiz yok, yeterli çoğunluk değiliz, en insancıl duyguları bile bu millete anlatamıyoruz ama ses çıakrıyoruz.

bunun hepsinden daha değerli olduğunu dank etmek on yılımı alsa da